-Ano Poroia Blog
-Youtube kanaal de Kunst om jeZelf te zijn
Het is november 2024
Misschien
Het verhaal van de boer, die zijn paard verloor. Dit verhaal is een parabel die we in deze tijd heel goed kunnen gebruiken om ons oordeel uit te stellen en de weg van het midden te kunnen bewandelen... een hele uitdaging om niet mee te gaan met de algemene meningen!
Een man bezat een prachtig paard. Het was zo'n uitzonderlijk paard dat zelfs koningen de man hadden gevraagd het hun te verkopen - het kon niet schelen voor hoeveel - maar hij had geweigerd. Op een ochtend echter, ontdekte hij dat zijn paard gestolen was. Alle inwoners van het dorp kwamen hem hun medeleven betuigen en zeiden: 'Wat een pech! Je had er een fortuin voor kunnen krijgen want ze hebben je heel veel geboden. Jij was stijfkoppig en dom. Nu is het paard gestolen.'
Maar de oude man zei lachend: 'Misschien! Praat niet zo'n onzin! Stel gewoon vast dat het paard niet op stal staat. We zullen zien wat de toekomst brengt.’
En wat gebeurde? Na twee weken kwam het paard terug. Het was niet alleen, het bracht nog een dozijn wilde paarden uit het woud mee. Het hele dorp stroomde samen en de mensen zeiden: ‘De oude man had gelijk! Zijn paard is terug en het heeft nog twaalf prachtige paarden meegebracht. Nu kan hij zoveel geld beuren als hij wil.’ Ze gingen naar de oude man en zeiden: ‘Het spijt ons. Wij konden niet in de toekomst kijken en weten wat God beschikt maar u kunt dat wel. U begreep er wel iets van, u ziet een glimp van deze toekomst.’
De oude man zei:'Misschien en kletskoek! Stel gewoon vast dat het paard terug is met nog twaalf paarden. Wat morgen gebeurt, weet niemand.’
En de volgende dag gebeurde het dat de enige zoon van de oude man bij een poging om een van de nieuwe paarden tam te maken, kwam te vallen en zijn been brak. Weer kwamen alle dorpelingen bijeen en zeiden: ‘U had gelijk; je kunt het nooit zeker weten. Het blijkt een ramp geweest te zijn. Het zou beter geweest zijn als het paard niet was teruggekomen. Nu is je zoon voor zijn hele leven kreupel.' De oude man zei: ’Misschien. Loop niet zo hard van stapel. Mijn zoon heeft zijn been gebroken en meer niet.’
En twee weken later gebeurde het dat de overheid alle jonge mannen van het dorp liet wegvoeren omdat het land in oorlog was. Alleen de zoon van de oude man bleef achter, omdat ze met hem niets konden aanvangen. Weer kwamen de dorpelingen bij de oude man en zeiden: ‘Onze zonen zijn weg! Jij hebt tenminste je zoon nog. Hij mag dan wel kreupel zijn maar hij is er tenminste nog! Onze zonen zijn weg en de vijand is veel sterker. Ze zullen allemaal gedood worden. Als we oud worden hebben we niemand die voor ons zorgt en jij hebt altijd nog je zoon, die misschien nog wel geneest.’
Maar de oude man zei: ‘Misschien. Je kunt alleen maar vaststellen dat jullie zonen door de regering zijn opgeroepen. Mijn zoon is achtergebleven maar voor een conclusie is het nog veel te vroeg.’
De reis door het lichaam,
Een nieuw aanbod voor jullie. Een korte reis door het lichaam, die is als een massage voor de ziel!
Kijk maar...een nederlandse en engelse versie en welkom welkom . Ik begeleid je graag als gids op deze reis!
September 2024
Kijk ook op ons Youtube kanaal, waar je je op kunt abonneren!
Je kunt ons altijd bellen, emailen of appen.
tot dan!
Ano Poroia Blogs van Lidwien
Blog 23: eten uit de tuin en meer
Blog 21: en toen kwamen we weer
Blog 20: en we gaan nog niet naar huis...
Blog 17: geen nieuws, goed nieuws ons leven hier
Blog 16: Warm
Wil je de oudere blogs lezen, dan staan de links daarvan het 15e blog
Blogs van Lidwien en Robert
De blogs van ons zijn al wat ouder, maar we hebben steeds de intentie te schrijven over onderwerpen die tijdloos zijn.
Robert: levend of Inclusief denken
Lidwien: 13 tips voor zelfonderhoud
Wil je het gratis bladerboekje met 13 tips voor Zelfonderhoud en een test, waarin je jouw Zelfonderhoud kan bekijken?
Schrijf dan een email aan ons: info@springteam.info
Dick over De Kunst om jeZelf te zijn, het 10 stappenprogramma:
'Je kunt niet echt spreken van een 'resultaat', in de zin van: 'nu heb ik geen ongemak meer'.
Wat ik wel ervaar is dat ik accepteer wie ik ben, met ongemak en al. En dat ook durf te laten zien. Ook op mijn werk.
Mijn kwetsbaarheid hoort bij mij en geeft me ook een ingang naar mijn intuïtie.'
'Ik wil met jou doen,
wat de lente met de kersenboom doet'
Pablo Neruda - uit 'Je speelt alle dagen'